ا سلام من ۲۷ سالمه.۸ ماه پیش سقط جنین ۲ ماهه داشتم. بعد از ۱ هفته دچار اضطراب و ناراحتی معده شدمتا اینکه بهد از ۲ ماه دکتر معدم برای اضطراب بیقراریم قرص آلپرازولام روزی ۳ تا رو داد. ۲ ماه بعد از مصرف کاملا خوب شدم .زیر نظر دکتر شروع به کم کردن دوز قرص کردم.هر ۲ هفته نصفی از قرص رو کم کردم تا رسید به روزی ۱ قرص و من تپش قلب گرفتم دکتر قرص پروپرانول رو بهم داد و گفت قرص رو هر ۲ هفته ربعشو کم کن. الان من ربع روز و ربع شب میخورم ولی دچارتنگی نفس شدم آیااز عوارض قطع قرص هست؟آیا این مقذاری از قرص رو که میخورم قطع کنم یا ادامه بدم؟چطوری قطعش کنم؟با توجه به اینکه قصد بارداری دارم.
1 پاسخ
با سلام
از پیش آمد اخیر برایتان متاسفم اما توصیه من به شما این است که به لطف خدواند در هدیه دادن فرشته کوچک (فرزند)دیگری به تان امیدوار باشید. اینکه چرا از این سایت درخواست مشاوره کردید را نمی دانم . اما در مشاوره های گذشته هم ذکر کردم که مصرف هر دارویی بر اساس صلاحدید پزشک به معنی اعتیاد نیست و حتما نباید به هر صورتی قطع شود . تجویز پزشک شما مبنی بر قطع تدریجی این دارو در صورت عدم نیازتان دقیق و درست و همراه با روش کاملا علمی بوده . اما در کلیت شما بعد از آن مشکلتان دچار اضطراب منتشر شده اید که در پی آن استرس طبیعی هم بوده . حال که بهتر شدید لطفا محوریت تمام ذهنی خود را روی دارو نبرید شما شاید بیشتر به تکنیک های آرام سازی -مشاوره و بررسی منشاو اضطرابتان نیاز داشته باشید . توصیه می کنم ابتدا حتما تحت نظر یک روانپزشک باشید قطعا تنگی نفس مربوط به قطع دارو نیست اما یکی از علاپم اضطراب و استرس است .با توجه به اینکه مجدد می خواهید میزبان هدیه از طرف خداوند در وجودتان باشید پس به آرامش بیشتر و روابط فردی و خانوادگی آرام تر نیاز دارید . این احساس آرامش و کاهش علاپم اضطرابی بر خلاف نظر عام افراد تنها با مصرف دارو پدید نمی آید بلکه تکنیک های غیر دارویی علمی بسیاری وجود دارند که می تواند به شما کمک کند پس بهتر است به صلاحدید پزشک متخصص روانپزشکیتان در باره آلپرازولام تصمیم بگیرید . حتما از ایشان در زمینه مداخلات غیر دارووی کاهش اضطراب کمک بخواهید (ریلکسیشن یوگا.ورزش های سبک هوازی و…) حتما زمینه خانواددگی خود شامل ارتباطات عاطفی با همسرتان را در زمینه کاهش پس لرزه های اتفاق قبل را مهیا نمایید . قطعا این رویکرد جامع تر به شما کمک خواهد کرد.
به لطف خداوند امیدوار بودن نعمتی است که هیچ انتهایی را برای آن نمی توان متصورشد .
موفق باشید
جورقانیان