با عرض سلام و خسته نباشید
آقای دکتر دو نفر از آشنایان بنده که خانم هستند به کراک اعتیاد پیدا کرده اند.یکی چهارده ساله و دیگری که مادر ایشان هستند ۳۸ ساله می باشند.در ضمن مادر ایشان حدود یک سال شیشه نیز مصرف کرده اندما با حمایت شدید خانوادگی و برنامه ریزی منظم و با مشورت با مشاور یکی از مراکز ترک اعتیاد این دو را در عرض بیست روز ترک دادیم و حدود پنج روز است که قرص های زیر زبانی آنها را قطعکرده ه ایم و هیچ مشکلی نیز پیش نیامده ولی دکتر مرکز ترک اعتیاد پیشنهاد کردند که آنهابه مصرف قرص های زیر زبانی ادامه بدهند.حالا سوال من از شما این است که آیا نیاز به مصرف قرص های زیر زبانی هست؟لطفا بنده را راهنمایی کنید. ضمنا این در کنترل کامل ما هستند
با تشکر
1 پاسخ
با سلام
تمامی مصرف کننده های کراک با روش های موجود درمانی می توانند قطع مصرف کنند و این موضوع عجیبی نیست ولی مشکل اصلی اینجاست که اکثریت قریب به اتفاق این افراد بعد از مدتی به سمت مصرف مواد بر می گردند! به همین علت درمان های کوتاه مدت برای این افراد توصیه نمی شود. و بهتر است این افراد با استفاده از درمانهای نگهدارنده قطع مصرف کنند و در طول درمان با استفاده از روش های غیر دارویی سبک زندگی خود را تغییر دهند و در صورتیکه سبک زندگی این افراد به قدری تغییر کرد که با قطع دارو احتمال برگشتشان به سمت مصرف مواد کم بود آنگاه دارو را به تدریج کم وقطع کنند. چنین درمانی حداقل دو تا سه سال طول می کشد و ممکن است برای تمامی مصرف کنندگان هم نتیجه آن نسبی باشد. پس باید این نکته را بخاطر بسپاریم که قطع مصرف مواد به معنای درمان اعتیاد نیست بلکه اولین قدم اساسی برای شروع درمان است. همچنانکه گفتیم در مصرف کنندگان کراک بهتر است این قطع مصرف با دارو انجام شود تا فرد فرصت مناسب برای تغییر سبک زندگی را داشته باشد.
افرادی که قطع مصرف می کنند هم باید این موضوع را به یاد داشته باشند اگر نمی توانند از خدمات غیر دارویی مراکز درمان اعتیاد استفاده کنند توصیه اکید می شود در جلسات معتادان گم نام ( NA ) شرکت کنند و به شرکت دراین جلسات در سرتاسر زندگیشان فکر کنند. تمام اینها نشان می دهد که اعتیاد یک بیماری مزمن است.
و اما در مورد بیماران شما بهتر است به این گونه عمل کنید که فرد سی و هشت ساله را در صورتیکه وسوسه های شدید دارد که با روشهای روانشناختی قابل کنترل نیستند تحت درمان طولانی مدت با همان قرص زیرزبانی قرار گیرد. (در این مورد پزشک مرکز درمان تصمیم گیری می کند)
ولی تمامی سعی تیم درمانگر این باشد که فرد چهارده ساله بتواند صرفا با استفاده از روشهای روانپزشکی روانشناختی و مددکاری بدون درمان نگهدارنده درمان خود را ادامه دهد مگر اینکه مصرف مواد توسط بیمار با روش های غیر دارویی اجتناب ناپذیر باشد. که در این صورت نیز باید همچنان از روش های کوتاه مدت برای ایشان استفاده کرد و همچنان اولویت با روش های غیر دارویی است.
دکتر سعید کفراشی
۴/۵/۱۳۸۹
