سلام خانم دکتر من نامزدم رو ترک کردم…دیگه از دروغ هاش خسته شده بودم…کلافه ام کرده بود….ازش بدم می اومد ۱ سال بهم نگفت که مشکل داره تازه داشت همه چی رو با خانواده اش می ذاشتن تقصیر من دیگه …می گفتن تو این ۱ سال پسرمون رو لاغر کردی اونم همه ی وسایل هاشو گفت پس بدم منم همه رو دادم….ولی وسایلی که من خریده بودم رو آورد ازش نگرفتم گفتم بده صدقه….خانم دکتر داشت به من انگ افسردگی می زد اونم به خاطر کم حرفی ام…می گفت مجسمه ای و تازه داشت روی من عیب می ذاشت خودش هزار مشکل داشت …..داشت هه رو می زاشت تقصیر من….ولی هر شب گریه می کنم آخه من خودم رو در اختیارش گذاشته بودم از نظر جنسی به جز دخول که نذاشتم…پشیمونم آخه من دختری نبودم که به هر پسری رو بدم….به نظر شما خوب شد ولش کردم؟؟؟؟؟از موقع جدایی همش ناراحتم نمی دونم با این ناراحتی چطور باید کنار بیام تورو خدا راهنماییم کنید خانم دکتر….
1 پاسخ
سلام.زمانی که با فردی آشنا می شوید حتما تعهد ۱۰ فرمان را بنویسید و امضاء کنید!چرا جدایی را انقدر بزرگ کرده اید؟زمانی هر دو دوست داشتید با هم باشید و بودید و زمانهای قشنگی را حتما با هم داشته اید و حالا نمی خواهید(به هر دلیلی)به این دوستی ادامه دهید پس از هم جدا می شوید با کوله ای از تجریه مشترک.حال اگر روابط نزدیک هم داشته اید باز چیزی را تغییر نمی دهد و جایی برای پشیمانی نیست چرا که حتما این امر با رضایت شما نیز بوده است پس چرا پشیمانی؟؟
مدتی از اقایان فاصله بگیرید و به فعالیت جدید ی بپردازید که شاید وقتش را نداشتید کاری با نشاط که شما را به شوق بیاورد.پس از سپری شدن مدتی می توانید دوستی جدید داشته باشید .این دفعه معیار های شما می بایست پخته تر باشد و از تجربه های پیش کمال استفاده را ببرید.(با مقایسه کردن و انتقام اشتباه تکنید و همه را نیز به یک چشم نبینید)شاد باشیدو از زندگی لذت ببرید.
