نوشته های مشابه
اعتیاد به کافئین چیست؟
اعتیاد به کافئین چیست؟ و درمان آن چگونه است؟
کافئین تحریک کننده سیستم اعصاب مرکزی است.
که باعث افزایش تمرکز، افزایش سوخت و ساز بدن (متابولیسم) و بهبود خلق و خو می شود.
بسیاری از افراد احساس می کنند.
صبح ها برای افزایش هوشیاری و بالارفتن انگیزه کاری به نوشیدنی های کافئین دار نیاز دارند.
حالا این نوشیدنی می تواند. قهوه،چای و یا نوشابه های انرژی زا باشد.
بیش از ۹۰ درصد افراد بزرگسال درایالات متحده آمریکا به طور متوسط روزانه ۲۰۰ میلی گرم کافئین مصرف می کنند.
در بیشتر موارد استفاده از نوشیدنی های کافئین دار یک عادت نسبتا بی خطر محسوب می شود.
اما هنگامی که مصرف نوشیدنی های کافئین دار از انتخاب ما خارج شود.
و ما بنا بر نیاز و اجبار آن را مصرف کنیم می تواند نشان دهنده اعتیاد باشد.
افراد به سرعت می توانند به قهوه و یا سایر نوشیدنی های کافئین دار وابسته شوند.
اگر کسی به طور روزانه از نوشیدنی های کافئین دار استفاده کند.
درست مانند شخصی که مواد مخدر یا الکل مصرف می کند.
دچار علائم ترک می شود.
و این به دلیل تغییرات شیمیایی است.
که با مصرف مکرر کافئین در مغز ایجاد می شود.
پس از مدتی شخص مصرف کننده برای افزایش سطح هوشیاری نیاز به مصرف کافئین بیشتری دارد.
مصرف نوشیدنی های کافئین دار به طور منظم و مکرر با جنبه ای از بیداری که این ماده تولید می کند.
سازگار می شود. و شخص برای رفع نیاز کافئین به استفاده مقدار بالاتری از آن نیاز دارد.
افرادی که به طور ناگهانی پس از مصرف طولانی کافئین خود را قطع می کنند.دچار علائم ترک می شوند. و وسوسه را تجربه می کنند.
و این مسئله باعث می شود. افراد بدون توجه و در نظرگرفتن مشکلاتی که مصرف کافئین برای آن ها به وجود می آورد. مجدد به سمت کافئین برگردند. و عود کنند.
اعتیاد به کافئین و چالش های مرتبط با آن
با وجود شباهت هایی که بین وابستگی به کافئین و اعتیاد به سایرمواد مخدر وجود دارد.
همچنان این موضوع که آیا اعتیاد به کافئین هم می تواند مانند اعتیاد به مواد مخدر توصیف شود. مورد بحث است.
دلیل اصلی این امر این است. که کافئین مانند سایر مواد محرک مثل مت آمفتامین و کوکائین قسمتی از ناحیه مغز که با پاداش و انگیزه ارتباط دارد. را تحریک می کند.
کافئین باعث افزایش دوپامین در مغز می شود.
اما این افزایش مانند سایر مواد محرک به اندازه ای که سیستم پاداش در مغز را نا متعادل می کند.
به همین دلیل در حال حاضرانجمن روانپزشکی آمریکا اعتیاد به کافئین را به عنوان اختلال سوء مصرف مواد در نظرنمی گیرد.
اما برای کاهش علائم بدنی و روانی ترک کافئین، مداخلات بالینی و درمانی را در مواردی توصیه می کند.
سازمان بهداشت جهانی به طور رسمی در سال ۲۰۱۲ اعتیاد به کافئین را به عنوان یک اختلال بالینی پذیرفته است.
تاثیرات کافئین بر روی مغز
کافئین به علت ایجاد تاثیری همانند داروهای اعتیاد آور باعث می شود.
افراد احساس کنند که میزان هوشیاری و تمرکز آن ها بالاتر رفته است.
بلافاصله پس از مصرف آن، کافئین از طریق روده کوچک جذب و به جریان خون وارد می شود.
از آنجا که این ماده شیمیایی هم محلول در آب و هم چربی است. می تواند به سد خونی مغز نفوذ کرده و وارد مغز شود.
از نظر ساختاری ، کافئین شبیه آدنوزین(مولکولی که به طور طبیعی در مغز وجود دارد) است. و می تواند بر گیرنده های آدنوزین در مغز بنشیند. و آن ها را مسدود کند.
در حقیقت آدنوزین با تحریک گیرنده های آدنوزین در مغزباعث ایجاد خستگی و افسردگی می شود.
اما کافئین با مسدود کردن گیرنده های آدنوزین بر خلاف کاری که آدنوزین انجام می دهد. منجر به هوشیاری و بالارفتن عملکرد می شود.
و به همین دلیل پس از مصرف کافئین احساس هوشیاری و شادابی افزایش پیدا می کند.
علاوه بر این با مسدود شدن گیرنده های آدنوزین عملکرد برخی محرک های طبیعی مانند دوپامین که در مغز آزاد می شوند. موثرترخواهد شد.
یکی دیگر از محرک های طبیعی که باعث افزایش هوشیاری و کاهش خستگی می شود. آدرنالین است.
ترشح بیش از حد آدنوزین غدد فوق کلیه را وادار می کند که آدرنالین تولید و ترشح کند.
این موضوع باعث می شود که خستگی و افسردگی ناشی از آدنوزین کم شود.
با گذشت زمان تغییرات شیمیایی در مغز افرادی که به طورمرتب کافئین مصرف می کنند. ایجاد می شود.
سلول های مغزی برای حفظ تعادل شروع به تولید گیرنده های ادنوزین کرده است.
و به همین علت تحمل بدن نسبت به کافئین بالا رفته و چون مغز گیرنده های آدنوزین بیشتری دارد.
شخص برای رسیدن به اثر دلخواه نیاز به مصرف کافئین بیشتری خواهد داشت.
علائم اعتیاد به کافئین
معمولا افرادی که به کافئین اعتیاد دارند. کافئین مصرفی آن ها بیشتر از میزان توصیه شده است.
اعتیاد به کافئین با تاثیر مصرف آن بر عملکرد روزانه فرد سنجیده می شود.
این سنجش ممکن است براین اساس باشد. که وقتی شخصی دسترسی به کافئین و نوشیدن آن ندارد.
احساس پریشانی و استیصال میکند و این احساسات باعث اختلال در عملکرد روزانه وی می شود.
نسخه ۵ راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی DSM5 اعتیاد به کافئین را به عنوان اختلال سوء مصرف مواد نمی داند. و آن را به مطالعات بیشتر موکول می کند.
طبق نظر DSM-V ، مشکل مصرف کافئین حداقل با سه معیار زیر مشخص می شود:
تمایل مداوم یا تلاش ناموفق برای کاهش یا کنترل مصرف کافئین ادامه مصرف کافئین علیرغم آگاهی از داشتن مشکلات جسمی یا روانی مداوم و مکرر که با مصرف
کافئین ایجاد شده یا تشدید می گردد.
علائم ترک یا سندروم محرومیت(خماری) کافئین با موارد زیر مشخص می گردد:
- مصرف کافئین (یا یک ماده نزدیک به آن) برای تسکین یا جلوگیری از علائم ترک
- مصرف کافئین در مقادیر بالاتر و یا استفاده از آن در مدت زمان طولانی تر نسبت به آن چه از قبل در نظر گرفته شده است.
- مصرف مکرر و بیش از اندازه کافئین منجر به عدم ایفای تعهدات نقش های اصلی در محل کار ، مدرسه یا خانه شود.
- ادامه مصرف با وجود مشکلات مداوم و مکرر اجتماعی یا بین فردی به دلیل مصرف کافئین
تحمل یا مقاومت بدن نسبت به کافئین با موارد زیر مشخص می گردد:
فرد مجبور است برای رسیدن به حالت دلخواه مصرف کافئین خود را افزایش دهد.
اما پس از مدتی با مصرف مقادیر قبلی کافئین به حالت دلخواه نمی رسد. و مرتبا مصرف خود را افزایش می دهد.
زمان زیادی صرف به دست آوردن کافئین،مصرف آن و بهبودی از علائم آن می شود.
وسوسه یا میل شدید مصرف کافئین
به توصیه متخصصان مصرف ۴۰۰ میلی گرم کافئین(معادل چهار فنجان قهوه) در روز برای افراد بزرگسال مناسب است.
اگر شخصی به طور مرتب از نوشیدنی های کافئین دار استفاده کند ممکن است در معرض عوارض جانبی منفی از جمله:
اختلال در خواب ، میگرن و سردرد ، تحریک پذیری ، افزایش ضربان قلب ، لرزش عضلانی، عصبانیت و حالت تهوع قرار بگیرد.
تحمل کافئین از فردی به فرد دیگر متفاوت است.
عوارض جانبی کافئین برای برخی افراد با مصرف کمتر از این مقدار شروع می شود.
اگر شخصی این عوارض را تجربه کرده باشد. در کنترل مصرف کافئین دچار مشکل است.
و اگر نتواند مشکل را برطرف کند.
دچار پریشانی و ناراحتی می شود این شخص احتمالا به کافئین معتاد است. و باید آن را قطع کند.
علائم و نشانه های ترک کافئین
علائم ترک کافئین که یک بیماری شناخته شده از نظر پزشکی است. هنگامی رخ می دهد.
که افراد پس از قطع ناگهانی مصرف کافئین ، علائم قابل توجهی را تجربه کنند.
این علائم به طور معمول می تواند یک روز یا یک هفته و بیشتر طول بکشد.
علائم ترک کافئین شامل موارد زیر است:
- سردرد
- تحریک پذیری
- خستگی
- اضطراب
- عدم تمرکز
- افسردگی
- لرزش عضلانی
- کاهش انرژی
کاهش و کم کردن تدریجی کافئین در طول چندین هفته به جای ترک سریع و یکباره (همانند ترک یابویی در مصرف مواد) می تواند به کاهش علائم ترک کمک کند.
در مقایسه با سایر اعتیادها ، دوره ترک و بهبودی کافئین نسبتاً کوتاه است.
بیشتر علائم اعتیاد به کافئین در مدت ۷-۱۲ روز پس از کاهش مصرف برطرف می شود.
در طول دوره ، مغز به طور طبیعی تعداد گیرنده های آدنوزین روی هر سلول را کاهش می دهد وجایگزین کمبود ناگهانی کافئین می کند.
اگر فردی بتواند میزان مصرف کافئین را تا چند هفته کاهش دهد ، میزان گیرنده های آدنوزین در مغز به سطح پایه خود می رسند. و چرخه اعتیاد متوقف می شود.
درمان اعتیاد به کافئین
کافئین دارای خواص اعتیاد آور است که ممکن است. منجر به وابستگی جسمی شود.
افرادی که به طور مرتب کافئین مصرف می کنند بهتر است برای مصرف کافئین خود برنامه ریزی کنند مثل یک یا نهایتا دو فنجان قهوه در روز مصرف داشته باشند.
اعتیاد به کافئین احتمالا در اشخاصی رخ می دهد که از یک اختلال سلامت روانی مانند بی خوابی یا اختلال در خوردن رنج می برند.
و اعتیاد به کافئین مانع بروز بیشتراین اختلالات می شود.
اگر شخصی در کنارتان هست که دوستش دارید و از این اختلال یا هر اختلال دیگری رنج می برد. هم اکنون با کلینیک آینده تماس بگیرید.
مترجم:فلورا قربانی اعتماد مشاور و درمانگر اعتیاد
