نوشته های مشابه
هرویین را چگونه میتوان درمان کرد؟
روشهای درمانی متنوع و موثری برای اختلالات سوء مصرف هرویین وجود دارد. از جمله:رفتار درمانی و درمان های دارویی.هر دو روش به بازیابی مغز کمک می کند. درنتیجه میزان بازگشت معتادان به چرخه کارافزایش می یابد و خطر ابتلا به ایدز و سایر بیماری ها و انجام رفتارهای مجرمانه کمترمی شود. مطالعات نشان می دهد که برای بسیاری از افراد ادغام هر دو نوع درمان عملکرد و کارایی موثر تری دارد.
هنگامی که افراد معتاد به مواد افیونی مانند هرویین برای اولین بار ترک می کنند ، علائم ترک (درد ، اسهال ، حالت تهوع و استفراغ) را تجربه می کنند که ممکن است شدید باشد.
درمان های دارویی می توانند در این مرحله از سم زدایی برای کاهش وسوسه و میل به مصرف و سایرعلائم جسمانی که اغلب می توانند باعث بازگشت مجدد فرد به سمت مواد شوند،کمک کنند.
اف دی ای لوفکسیدین را به عنوان دارویی غیرافیونی که برای کاهش علائم ترک مواد مخدر طراحی شده است،تایید کرد.
سم زدایی اگرچه خود به تنهایی درمانی برای اعتیاد محسوب نمی شود.
اما اولین مرحله مفید در درمان اعتیاد محسوب می شود.
داروهایی که برای درمان اختلالات سوء مواد افیونی تولید می شوند از طریق همان گیرنده های مواد افیونی مانند داروی اعتیاد آور کار می کنند، اما ایمن و بی خطر هستند و رفتارهای اعتیادی که مشخصه سوء مصرف مواد است را به وجود نمی آورند.
سه نوع دارو شامل: (۱) آگونیست ها،گیرنده های مواد افیونی را فعال می کنند. (۲) آگونیست های نسبی،که گیرنده های مواد افیونی را نیز فعال می کنند اما پاسخ کمتری ایجاد می کنند. و (۳) آنتاگونیست،که با مسدود کردن گیرنده ها در اثرات پاداش دهنده مواد مخدر اختلال ایجاد می کند.
هر کدام این دارو ها بر اساس نیازهای پزشکی خاص بیمار و سایرعوامل تجویز می شود.
داروهای موثر عبارتند از:
متادون:
یک آگونیست مخدر با عملکرد آهسته است. متادون به صورت خوراکی مصرف می شود تا به آرامی به مغز برسد ، از علائم ترک جلوگیری می کند . متادون از دهه ۱۹۶۰ برای درمان اختلال سوء مصرف هروئین استفاده می شود و هنوز هم یک گزینه درمانی عالی است ، به ویژه برای بیمارانی که به سایر داروها پاسخ خوبی نمی دهند. متادون فقط از طریق مراکز درمان اعتیاد توزیع می شود.
بوپرنورفین:
یک آگونیست نسبی مواد افیونی است. بوپرنورفین بدون ایجاد عوارض جانبی “زیاد” یا خطرناک سایر مواد مخدر وسوسه و میل به مصرف مواد مخدر را از بین می برد. سابوکسان فرمول جدیدی از بوپرنورفین است که به صورت خوراکی یا زیر زبانی مصرف می شود و حاوی نالوکسان (آنتاگونیست مواد افیونی) است.
اگر فرد معتاد به اختلال سوء مصرف هرویین بخواهد از نالوکسان استفاده کند.
نالوکسان باعث ایجاد علائم ترک می شود. این علائم در صورت مصرف زیر زبانی طبق تجویز بروز پیدا نمی کند.
FDA بوپرنورفین را در سال ۲۰۰۲ به عنوان اولین داروی معتبر برای درمان اعتیاد تایید کرد.
در فوریه ۲۰۱۳ ، FDA دو فرم عمومی Suboxone را تأیید کرد و این گزینه درمانی را مقرون به صرفه تر کرد. FDA ایمپلنت ۶ ماهه زیر پوستی بوپرنورفین را در ماه مه ۲۰۱۶ و یک بار تزریق بوپرنورفین ماهانه در نوامبر ۲۰۱۷ را تصویب کرد ، که نیاز به مصرف دوز روزانه را از بین می برد.
نالترکسون:
یک آنتاگونیست ضد مخدر است. نالترکسون اثر مواد افیونی را مسدود می کند.
اعتیاد آور یا آرام بخش نیست و به وابستگی جسمانی منجر نمی شود. با این حال ، بیماران اغلب در انطباق با درمان مشکل دارند و این اثربخشی آن را محدود می کند.
در سال ۲۰۱۰ ، با تایید اف دی ای فرمولاسیون تزریقی نالترکسون با اثر طولانی مدت (Vivitrol) نشانه های جدیدی برای جلوگیری از عود و بازگشت مجدد به سمت مواد افیونی پس از سم زدایی از خود نشان داد.
Vivitrol یک بار در ماه تجویز می شود.
و نیاز شخص به مصرف دوز روزانه را از بین می برد.
رفتار درمانی و درما نهای شناختی رفتاری توسط مشاوران و روانشناسان در مراکز درمانی سرپایی انجام می شود.
درمان شناختی-رفتاری برای کمک به اصلاح انتظارات و رفتارهای بیمار در رابطه با سوء مصرف مواد مخدر و افزایش مهارت های زندگی و کنار آمدن با عوامل استرس زای مختلف زندگی طراحی شده است.
