نوشته های مشابه
آیا سابوکسان اعتیاد آور است؟
سابوکسان چیست؟
سابوکسان،دارویی متشکل از بوپرنورفین و نالوکسان است که برای درمان اعتیاد استفاده می شود.
بوپرنورفین علائم ترک مواد را درافراد پس از قطع مصرف مواد افیونی کاهش می دهد.
اعتیاد به برخی از داروهایی که برای ترک اعتیاد استفاده میشود نیز وجود دارد.
آیا در مورد سابوکسان هم به همین صورت است؟
سابوکسان چقدراعتیاد آور است؟
بوپرنورفین به آهستگی جذب می شود و قدرت نگهدارندگی آن طولانی مدت است.
این باعث می شود که بوپرنورفین اعتیاد کمتری نسبت به
هروئین،مرفین و سایر مواد افیونی داشته باشد.
طرفداران درمان با بوپرنورفین می گویند:
خطر اعتیاد به بوپرنورفین پایین است. پس از شروع درمان با بوپرنورفین و با تنظیم دوز مناسب بیمار میل به مصرف مواد کاهش می یابد.
به ندرت پیش می آید که کسی با مصرف بوپرنورفین دچار اجبار به مصرف این دارو شود.(به مصرف این دارو اجبار نشان دهد).
در این صورت این امکان وجود دارد که به هر چیزی که منجر به لذت شود،اعتیاد پیدا کند.
نالوکسان موجود در سابوکسان از کند شدن فعالیت ریه ها و سیستم اعصاب مرکزی توسط مخدرها پیشگیری می کند.
و شخص می تواند تنفس طبیعی داشته باشد.
این دارو میتواند برای هر فردی که هروئین و یا سایر مواد مخدر را مصرف کرده است مورد استفاده قرار می گیرد.
اعتیاد پیدا کردن به هر نوع رفتاری که به واسطه مصرف مواد و اجبار(رفتارهای اجباری به واسطه مصرف مواد) انجام شود.
خطرناک و غیر قابل کنترل است.
این مربوط به سیستم پاداش طبیعی در مغز میشود. هرچه احساس لذت بیشتری داشته باشید دوپامین بیشتری آزاد میشود.
و افراد تمایل به تکرارآن دسته از رفتارهایی دارند که با انجام آن احساس دریافت پاداش داشته اند.
برانگیزان هایی وجود دارند که فرایند شیمیایی مغز را تحریک میکنند و باعث وسوسه وهوس به مصرف مواد می شوند.و شحص را در یک چرخه معیوب و تکراری نگه میدارند.
هرچه این مواد سریعتر به مغز برسد ، پتانسیل آن برای ایجاد اعتیاد بیشتر است.
تاثیرات تقویت کننده ها بر قدرت اثر گذاری ماده تاثیر می گذارد. در حالی که سرعت شروع سطح لذت و مدت زمان آن بر چرخه فعال این ماده بر اعتیاد اثر می گذارد.
با توجه به شروع آهسته مصرف بوپرنورفین،اثرات خفیف و کم و ماندگاری نسبتاً طولانی مدت و تأثیرآن در سیستم پاداش مغز احتمال اعتیاد به آن را کاهش می دهد.
Suboxone چگونه عمل می کند؟
بوپرنورفین اثرات مشابه،اما ضعیف تری نسبت به مواد افیونی ایجاد می کند. و به عنوان یک آگونیست نسبی مواد افیونی شناخته می شود.
برخلاف سایر مواد افیونی مانند هرویین سقف مشخصی برای مصرف دارد. به این معنی که اگر شخص بیش از مقدار نیاز بدن و تعیین شده توسط پزشک آن را مصرف کند اثر زیادی داشته و به سرعت هم اثر آن از بین خواهد رفت.
به همین دلیل است که بوپرنورفین و Suboxone باعث ایجاد وابستگی نمی شوند.
وجود نالوکسان در سابوکسان احتمال سوء مصرف این دارو را کاهش می دهد.
در حقیقت،به علت طولانی اثر بودن آن نیاز به استفاده دوز روزانه نیست.
عوارض جانبی بوپرنورفین می تواند شامل موارد زیر باشد:
- ایجاد درد و گرفتگی عضلات
- تهوع و استفراغ
- یبوست
- بی خوابی
- تحریک پذیری
- تب
عوارض جانبی نالوکسان عبارتند از:
- عصبانیت و تحریک پذیری
- بی قراری
- درد در نواحی بدن
- تهوع
- اسهال
- دل درد
- سرگیجه
- ضعف
- تب / لرز
- عطسه / آبریزش بینی
سه مرحله اصلی در مصرف بوپرنورفین یا سابوکسان:
مرحله القا شامل شروع درمان بیمار با دارو است که از ۱۲ تا ۲۴ ساعت پس از استفاده از مواد افیونی شروع می شود.
وسوسه وهوس مصرف مواد در مرحله تثبیت کاهش می یابد. در این مرحله ، فرد باید مصرف مواد اعتیاد آور را قطع یا حداقل به میزان قابل توجهی کاهش داده باشد.
تنظیم دوز دارویی و تثبیت آن میتواند زمان بر باشد.
بعد ازتثبیت مرحله نگهدارنده آغاز می شود.در مرحله نگهدارنده دوز مصرفی بیمار مشخص شده است.به خاطر نیمه عمر بالای بوپرنورفین
(معمولا ۳۷ ساعت) می توان آن را سه بار در هفته تجویز نمود.
فقط یادتان باشد تجویز دارو نباید به گونه ای باشد که ارتباط بیمار با سیستم درمانی قطع شود.
منبع:
https://americanaddictioncenters.org/suboxone/addictive
مطلب پیشنهادی:
۸ نکته اساسی در مورد متادون و سابوکسان
مترجم:فلورا قربانی اعتماد کارشناس ارشد مشاوره توانبخشی
