0 دیدگاه

با درود خدمت اساتید روانشناسی محترم

اعتیاد هیچ راه درمانی ندارد چون هنوز مکان تولید شبه افیون ها و چگونگی بازسازی آن در مغز کشف نشده است و تا زمانی که این راز بزرگ کشف نشود بیماری اعتیاد هم نالاعلاج باقی خواهد ماند کسانی که به طور موقت(از یک ماه تا۴۰سال)حتی دست بر هیچ مواد مخدری نبرند باز هم موفق به درمان بیماری نشده اند و صرفا مواد مصرف نکردن دلیل بر مهار بیماری نیست بلکه دلیل بر کنترل بیماریست و عطش مصرف مواد همیشه در ضمیر ناخودآگاه شخص ترک کرده و همچنین در واکنش نورونها و سلولهای عصبی شخص تا لحظه مرگش تداخل ایجاد کرده و سیستم عصبی شخص را در برابر مشکلات و موانع مستعد ابتلاع به مواد خواهد کرد در اینجا دوراه برای بیمار وجود دارد اولی اینکه بیمار باز هم با  مشقت و درد فراوان از مواد دوری خواهد کرد و راه دیگر بازگشت بیمار به مواد مخدر و در بهترین شرایط جایگزین مواد مخدر و یا رفتارهای اعتیاد گونه خواهد شد. اعتیاد یک بیماری فوق عصبیست که قرنها طول خواهد کشید که بتوان کنترل مواد شبه افیونی مغز را کشف و بدست گرفت. گزارش تحقیقات و تجربیات شخصی من: من آرش ۲۷ساله  هستم در  زمستان ۸۲ با مواد آشنا شدم و به تدریج و بعد از گذشت یک سال اولین بار تفننی با یکی از دوستان تریاک کشیدم هرگز اون حالت رو فراموش نمیکنم  با اینکه در دوز بالایی از تریاک رو استفاده کردم ولی هیچ لذت و دلخوشی از آن  احساس نکردم  در اون موقع جز حالت تهوع و خواب آلودگی و گرفتگی صدا چیزی نسیبم نشد اما رفته رفته و بعد از گذشت یک ماه متوجه لذتی در تریاک مصرف کردن شدم که البته این لذت  در زمان خماری برای من دوچندان میبود  من بعد از آن به مدت ۹ماه اعتیاد داشتم و به ناچار برای  رفتن به خدمت و آن هم از روی ترس و اجبار مجبور به ترک شدم  و در دوران خدمت  به طور تفننی مصرف میکردم و بعد از آن در سال ۸۶ پس از پایان خدمت دوباره به تریاک روی آوردم خدارو شکر در کل این مدت مصرف روزانه من بیشتر از یک گرم در روز نرسید چون هردفعه که به دوز بالا میرسیدم  خودم را مجبور به ترک میکردم در سال ۹۰ موفق به ترک کامل  تریاک شدم هرچند اعتیادم  بخاطر مصرف شیره شدید بود اما تقریبا بدون هیچ دارویی ترک کردم. نزدیک به دوسال تمام تریاک استفاده نکردم تا اینکه فشارهای روانی ناشی از بحران های زندگی مرا وا داشت که یه حرکتی کنم و اینبار تصمیم گرفتم که قبل از اینکه دوباره به مواد روی بیارم دستور پزشک متخصص اعصاب رو هم امتحان کنم و با در میان گذاشتن مشکل خودم به یکی از بهترین متخصصین اعصاب شهر  شرح خودمو و روانمو برایش بازگو کردم ایشان دو دارو را برایم نسخه نوشتن و گفتن که یک ماه از آن استفاده کنم (ونلابایوکس و فلووکسامین۵۰ هرشب نصف) چند روزی از این دارو استفاده کردم و بعد از اینکه متوجه نتیجه ای نشدم سرخود دارو نخوردم و مدتی بعد با خوردن فقط یک عدد متادون ۵میل ولع  تریاک در من اوج گرفت و دوباره به تریاک روی آوردم و نکته بسیار مهمی که ایندفعه بر خلاف دفعه اول مصرفم (۹سال پیش و با وجود اینکه دوسال کاملا پاک بودم) تجربه کردم این بود که به محض مصرف تریاک حالم خوب شد (گویا که هنوز معتاد بودم!) اینبار نه حالت تهوع و نه خواب آلودگی و نه هیچ حس منفی در من پدیدار نشد بلکه کاملا سرخوش و صورت برافروخته ای داشتم و بسیار راضی و خوشحال بودم اصلا باورم نمیشد که با اون دوز کم چیزی در حدود ۲سوت شیره منو به اون وضع از سرخوشی برسونه درصورتی که در ۹سال پیش من بامصرف همین مقدار مواد اصلا حال خوبی نداشتم و انگار که هیچ لذتی از مصرف نبرده بودم  بعد از ۹سال از اولین مصرفم بلاخره متوجه شدم که مغز کسانی که در گذشته معتاد به تریاک بودن حتی با گذشت دوسال پرهیز کامل چه دارویی و چه مخدرش باز هم مستعد  اعتیاد هستن چون لذت تاثیرات مواد را بهتر  از قبل حس میکنند و مصرفشان با ولع بیشتری خواهد بود در یک جمله نتیجه اینکه: همیشه خلاء مواد در معتادانی که حتی سالها ترک کرده اند در واکنش های شیمیایی و الکتریکی مغزشون آشکارا حس خواهد شد خوشحالم که بعد از ۷ماه مصرف تفننی امروز روز چهارم پاکی منه و خدارو شکر خمار نیستم و هیچ داروی جایگزینی هم مصرف نکردم  و در پایان مایلم که از تجربیات علمی شما استفاده کنم اگر راهی هرچند کوچک برای فعال و ترشح کردن مواد شبه افیونی در مغز یا بدن سراغ دارید این علم را بمن انتقال دهید تا بتوانم در مواردی که درگیر این خلاء میشوم  با رعایت آن حداقل به  مواد کشیده نشوم و یه نوع خود درمانی طبیعی انجام دهم با درود فراوان…

دیدگاهتان را بنویسید