با سلام
از پاسخ حضرتعالی سپاسگزارم هر چند پاک داغونم کرد.چرا که صادقانه تر از همیشه و منصفانه تر از همیشه مسایل را خدمتتان عرض کردم ولازم به یادآوری است که من عضو نزدیک خانواده او هستم( اعضای یک خانواده ایم)
منظورتان را از اینکه فرموده بودید دوستی دلسوزانه و بیدریغی برایش باشم نمیدانم چه بود گویا سوء تفاهم شما این بود که من غریبه یا دوستی هستم که هر چه میخواهد برایش تهیه میکنم که باید خدمتتان عرض کنم اینطور نیست و متهم به پیشداوری جنابعالی شده ام.
چشم امیدم در کنار لطف خدا به یاری شما بود که راهنمایم باشد.شاید امیدی بیهوده بوده یا تلاشی بی نتیجه
در هر صورت برای سعه ی صدرتان و پاسخگویی شما سپاسگزارم
موفق باشید
(ش.م)
1 پاسخ
با درود
به خود یادآوری کنید که بیمارتان بدون مصرف مواد نخواهد مرد ولی بدون آب و غذا چرا! ما با برطرف کردن نیازهایمان زنده می مانیم (آب و غذا یک نیاز است) و با پرداختن به امیالمان از زندگی لذت می بریم (هوس مصرف مواد یک میل است٬ تمایل جنسی یک میل است) فرد گرسنه به دنبال غذا خواهد بود نه مواد! فرد تشنه به دنبال آب خواهد بود نه مواد! فردی که درگیر تأمین نیازهای خود شده است کمتر مواد مصرف خواهد کرد! و به احتمال بیشتری متوجه مشکلات ناشی از مواد خواهد شد!
دلسوزی غیر مسئولانه خانواده و اطرافیان بیمار در بسیاری از موارد باعث می شود شرایط مصرف مواد برای وی فراهم تر شود! در مشاوره قبلی از شما خواسته شد که از دلسوزی های غیرمسئولانه اجتناب کنید! وقتی شخصی مواد مصرف می کند و اطرافیان وی تمامی هزینه های وی را می پردازند و نیازهای ایشان را برطرف می کنند در حقیقت به وی یاد می دهند که به مصرف موادش ادامه دهد و نگران مشکلات ناشی از آن نباشد!
تا زمانیکه شما تغییر نکنید بیمار شما نیز تغییر نخواهد کرد!
