سلام آقای دکتر
به نظر من کسی که میره به سمت اعتیاد هرگز حاضر نیست روی خودش اسم معتاد بذاره و بیماریشو قبول نمیکنه. اگر من قبول نداشته باشم که بیمارم از کسی کمک نمیخوام و دکتر نمیرم و به فکر درمان خودم نیستم. مخصوصا در رابطه با اعتیاد همیشه این اطرافیان هستن که به فکر درمان فرد معتاد هستن(به دلیل عدم پذیرش بیماری در فرد معتاد)
من میخوام که شما مارو راهنمایی کنید که چطور میتونیم به عزیزمون که داره هر روز بیشتر از پیش از پا در میاد بفهمونیم که بیماره و بقبولونیم که باید تحت نظر متخصصینی چون شما درمان بشه. من فکر میکنم این اولین قدم و مهمترین قدم برای اطرافیان ۱ معتاد هست. اگه ممکنه مارو در این خصوص راهنمایی کنید.
قبلا از اینکه این سایت رو ایجاد کردید و امکان مشاوره گذاشتید سپاسگذارم
1 پاسخ
باسلام
پیشرفت خوبی داشته اید. همانطور که اشاره کرده اید در مرحله اول تغییر نمی تواند بپذیرد که مشکل دارد. و دلیل آن اینست که عوارض ناشی از رفتارش را نمی بیند! تصور کنید در چنین مرحله ای بیمار مانند عاشقی می ماند که تنها خوبی های عشق خود را می بیند و از بدیهای عشقش بصورت ناخودآگاه چشم پوشی می کند! ( ضرب المثل عشق انسان را کور می کند را بیاد بیاورید)
اگر تا اینجای قضیه برایتان روشن شده است پس می توانید قدم اول بردارید! شرایطی فراهم کنید و طوری تغییر رفتار دهید که نامزد شما عوارض مصرف موادش را در تغییر رفتار شما ببیند! مثلا زمانیکه مواد مصرف کرده است مانع از ارتباط جنسی شوید. (نه با صحبت و نصیت کردن بلکه طوری رفتار کنید که درک کند وقتی مواد مصرف کرده است همسرش تمایل به ارتباط جنسی ندارد ) یکبار دیگر یادآور می شود رفتارتان را تغییر دهید و تحت هیچ شرایطی سعی نکنید با پند و اندرز و نصیحت بیمار را مجاب به اینکار کنید! من به یک مورد اشاره کردم بقیه موارد را می توانید هوشمندانه خودتان حدس بزنید! تا قدم بعد….
دکتر سعید کفراشی
۱۱/۹/۱۳۸۷