سلام آقای دکتر من برادری دارم که ۳ سال از خودم کوچکتره و تو درسش موفق نبود به زحمت دیپلم گرفت دنبال رفیق بازی بود در کودکیش مادرم خیلی بهش توجه می کرد ولی رفتارهای بعدیش باعث شد مادرم ازش ناامید بشه و الآن رفتار زیاد خوبی با هم ندارن پدرم هم یک فرد کاملا بی مسئولیته که هیچوقت بالای سر ما نبوده چد وقته که مادرم مشکوک شده که نکنه برادرم معتاد شده چون یک دفعه کارش از پیش یک آشنا عوض کرد و رفت سر کار دیگه ای اوایل ظهر میومد خونه و شبها هم زود میومد الآن صبح میره بیرون و یازده به بعد برمیگرده محل کارشم نزدیکه چند وقته بی اشتها شده کاهش وزن داشته رنگ پریده میشه بعضی وقتها که میاد خونه آواز میخونه یا میرقصه البته نه خیلی شدید بعضی وقت ها هم دنبال دعوا می گرده در مورد خوابش مطمئن نیستم چون موقع خواب در اتاق میبنده و اگه بریم بهش سر بزنیم عصبانی میشه سر مسائل کوچک به شدت پرخاش میکنه انگیزش را از دست داده کم حرف شده چند شب پیش تصادفا توی جیبش سیگار و فندک پیدا کردم وقتی بهش گفتم خندید گفت مال من نیست من سیگار نمیکشم فکر می کنم جمع دوستاش تغییر کردن هیچ کدوم از دوستای سابقش چند وقته دیگه باهاش تماس ندارن چند وقته تو جمع فامیل نمیاد چون کسی را داریم که حدسش در مورد اعتیاد بقیه اکثرا درسته شبها بلافاصله که از سر کار برمیگرده میره یه چیزی را میزاره توی کشوش و قفلش میکنه صبحها هم موقع رفتن میره برمیداره و حواسش هست که ما نبینیم بعضی وقت ها طولانی مدت توی دستشویی میمونه و بعد از چند باز که صداش میزنیم جواب میده نمیتونیم مستقیم باهاش صحبت کنیم چون حاشا میکنه و طلبکار میشه و میگه به شما مربوط نیست میترسم شیشه مصرف کنه چون علائمش شبیه مورفین نیست آیا راهی هست که ما بتونیم بفهمیم چون مستقیم نمیتونیم ببریمش دکتر یا آزمایش آیا درسته که مسئله و نگرانیمون را مستقیم با خودش مطرح کنیم با اینکه صد در صد مطمئن نیستیم؟ می ترسم تاثیر بدی روش بزاره و بدتر بشه آیا آمفتامین ها هم مثل مورفین آنتاگونیستی دارن که بعد از مصرفشون سندرم ترک بوجود بیاد؟ و اگه هست چیه؟ و اینکه میتونیم دوز کمی را برای تشخیص بهش بدیم؟ لطفا کمک کنید مادرم خیلی ضعیفه می ترسم بلایی سرش بیاد و زندگیمون از هم بپاشه خیلی ناامیدم
1 پاسخ
علائم بیشتر به مصرف مواد محرک مانند شیشه میخوره.
متاسفانه انتاگونیستی نداره که سندورم ترک ایجاد بکنه و علائم جسمی خاصی هم ایجاد نمیکنه در ترک
دوز کمی را هم نمیشه برای تشخیص داد
مطرح کردن موضوع و نگرانی بصورت مستقیم و بسیار جدی بسیار روش خوبیه.
معولا ترس از اینکه طرف مقابل عصبانی بشه ، کتک کاری کنه ، قهر کنه و …. باعث میشه زمان درمان بیشتر به تاخیر بیفته و عوارض بیشتر بشه.
برخورد جدی و بدون حاشیه رفتن را توصیه میکنم