با سلام و سپاس فراوان از بذل توجه حضرتعالی
از راهنماییهایتان بینهایت مسرور و ممنونم.پیرو فرمایشاتت حضرتعالی باید عرض کنم که متاسفانه از مراجعه به روانپزشکش امتناع میورزد.و حتی جهت جلسات رواندرمانی هم با ما همکاری نمی نماید.اصلا نگران بیکاریش نیست ( که حدس میزنم از شدت افسردگیش هست و اینکه امیدش را از دست داده ) حرفهای ما را هم که سعی میکنیم در او امید و انگیزه ایجاد کنیم گوش نمیدهد حتی نمیگذارد اسم پسرش که بی نهایت دوستش دارد، را ببریم معتقد است که با دیدنش پسرش هوایی میشود و در ثانی اعلام میکند نمیخواهم پسرم مرا بی پول و متلاشی ببیند.دیگر اصلا بوضع ظاهرش هم رسیدگی نمیکند.
اگر باز هم اندرزی دارید ممنون میشوم که مضایقه نفرمایید . با آرزوی بهروزی شما در زندگی ، کار و خانواده
سپاسگزارم
از سوی خواهر درمانده
1 پاسخ
بهتر است برای درمان برادرتان مشاوره حضوری داشته باشید تا بتوانید وی را مجاب نمایید تحت درمان قرار گیرد.موفق باشید.